ΕΥΓΕΝΙΑ (ΤΖΕΝΗ) ΒΑΜΒΑΚΑ ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ (ΤΖΕΝΗΣ ) ΒΑΜΒΑΚΑ

 ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ Σ/Ν ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Πώς θέλουμε να είναι τα σχολεία μας και οι δομές μας, αύριο και στο μέλλον για τους μαθητές με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες;

Ποιο χρονοδιάγραμμα, ποιο σχέδιο έχουμε για την Ειδική Εκπαίδευση;  

Έχουμε μπροστά μας ένα σ/ν με κρυμμένες παγίδες ωραιοποιημένες κατά τα άλλα.

Η παρούσα πρόταση Νόμου δε συγκλίνει αλλά αντίθετα με τις προσδοκίες όλων μας αποκλίνει ακόμη περισσότερο σε σχέση με τη γενική εκπαίδευση, χωρίς να περιγράφει το πως θα θέλαμε στο μέλλον την Ειδική Εκπαίδευση.

Τι ακριβώς σημαίνει μαθητής με αναπηρία ή με αναπηρία και διαπιστωμένες εκπαιδευτικές ανάγκες, ή σκέτο όπως αναγράφει το κείμενο εκπαιδευτικές  Ανάγκες;

Νομίζω ότι ένας μαθητής που χρήζει ειδικής εκπαίδευσης, είναι ένας μαθητής με ιδιαιτερότητες. Ο ιατρικός Όρος της πάθησης του δεν θα βοηθήσει σε κάτι το Υπουργείο Παιδείας.

Αναρωτιέμαι επίσης τα παιδιά με ‘’αναπηρία’’ γιατί θα πρέπει να απομονώνονται χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους σε ένα σχολικό περιβάλλον που τα απομονώνει από το κοινωνικό σύνολο;

Γιατί να μην υπάρχουν δομές μέσα στα γενικά σχολεία που να συμπεριλαμβάνουν όλους τους ΜΑΘΗΤΕΣ;;; Και τέλος το ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ τι ακριβώς σημαίνει για το υπουργείο Παιδείας; Υπάρχουν εργαστήρια , σχολές επαγγελματικού προσανατολισμού για παιδιά μετά το 23ο έτος τους;

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε  ότι η αναπηρία είναι επέκταση της ανθρώπινης φύσης μας και μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις, να καταστεί ανά πάσα στιγμή ανατρέψιμη . Ας δούμε λοιπόν κοινωνικά και θεσμικά όλα τα θέματα που αφορούν την εκπαίδευση των παιδιών.

Σε ένα τέτοιο νομοσχέδιο που κατεβαίνει από ένα ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ, απουσιάζει η οιαδήποτε έννοια δια βίου εκπαίδευσης….

Είναι αξιοσημείωτη η απουσία οιασδήποτε αναφοράς για το τι γίνεται μετά την σχολική ηλικία. Αναφέρεται ότι κάποιος μαθητής δυνητικά μπορεί να μείνει σε ΣΜΕΕ και μετά το 23ο έτος του (δηλαδή απεριόριστα;) και για αυτούς που ολοκληρώνουν την σχολική εκπαίδευση σε τι χρειάζεται η μετεκπαίδευση που προτείνει;

Και κάτι σημαντικό ….Πότε επιτέλους θα ξεφύγουμε από την ιατρικοποίηση και την ιδρυματοποίηση της Ειδικής  Εκπαίδευσης. Είναι υποχρέωση του Κράτους η διασφάλιση της εκπαίδευσης σε όλους τους πολίτες με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Ποιους ανθρώπους θέλουμε για δασκάλους των παιδιών μας; Είναι ανεπαρκείς αυτοί που έχουμε; Ήταν κακό το Διδασκαλείο; Ήταν υποδεέστερο το μεταπτυχιακό; Υπάρχουν άλλοι καλύτεροι; Ή φταίει η ανεπάρκεια της πολιτικής του νέου σ/ν που συρρικνώνει την λειτουργία της ειδικής εκπαίδευσης και των λειτουργών της;

Γνωρίζουμε που θα κατευθύνουμε τα νέα παιδιά μας σε σχέση με την επιστημονική και εργασιακή τους πορεία; Να κάνουν μεταπτυχιακό ή όχι, προτάσσονται ή έπονται; Τους έχει ανάγκη η Ειδική Εκπαίδευση ή όχι;

Προς τι λοιπόν ένας Νέος Νόμος Ειδικής Εκπαίδευσης; Τι καινούριο κομίζει; Τι επιπτώσεις θα έχει; Τι καλό προσφέρει; Δημιουργήθηκε με όραμα και σχεδιασμό ή με σκοπό απλά τη διαχείριση της καθημερινότητας;

Σε έναν χώρο που στηρίζει και στηρίζεται στην ισονομία, που αποδέχεται την ισοτιμία των ανθρώπων, δεν μπορεί παρά όλοι να έχουν ίσα δικαιώματα.

Έτσι, νομίζω, είναι ωφέλιμο κανείς να μην προτάσσεται κανενός, αλλά αφού κάποιοι πληρούν τα εχέγγυα να υπηρετούν στην Ειδική Εκπαίδευση (βασικό πτυχίο, Διδασκαλείο, μεταπτυχιακό, …) να διορίζονται αναπληρωτές και μόνιμοι, να παίρνουν αποσπάσεις και μεταθέσεις επί ίσοις όροις και με αυτά που ισχύουν στη νομοθεσία της γενικής εκπαίδευσης.

Για μας είναι σημαντική η «Εκπαιδευτική Ένταξη – Συνεκπαίδευση που είναι διαδικασία η οποία έχει ως στόχο το σχολείο γενικότερα και οι εκπαιδευτικοί γενικής και ειδικής εκπαίδευσης ειδικότερα –σε συνεργασία μεταξύ τους – να διδάξουν με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχουν όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες για συμμετοχή και πρόσβαση ΟΛΩΝ των μαθητών – ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητας, ικανότητας κ.λ.π. – στις κοινωνικές και ακαδημαϊκές δραστηριότητες της τάξης και του σχολείου.

Βασική προϋπόθεση είναι η μετατροπή των σχολείων σε χώρους, έτοιμους και πρόθυμους να υποδεχτούν το μαθητικό πληθυσμό. Στόχος είναι κανένας μαθητής να μην μείνει έξω από το σχολείο.

Το σχολείο καλείται να αντιμετωπίσει ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας, ανθρώπινων δικαιωμάτων, κατάργησης των διακρίσεων. Ένταξη= Συμμετοχή & Πρόσβαση.

Άλλο ένα σημαντικό θέμα είναι η «Έγκαιρη παρέμβαση. Μόνο μια απλή αναφορά διάβασα στο κείμενο ως «πρώιμη» χωρίς επέκταση. Με τον όρο έγκαιρη παρέμβαση αναφερόμαστε σε όλες τις μορφές παιδοκεντρικών δραστηριοτήτων εξάσκησης και εκπαίδευσης καθώς και σε δραστηριότητες που αφορούν στην καθοδήγηση και υποστήριξη των γονέων αμέσως μετά τον προσδιορισμό της αναπτυξιακής κατάστασης των παιδιών.

Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες τα περισσότερα προγράμματα έγκαιρης παρέμβασης εντάσσονται, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, στο εκπαιδευτικό πλαίσιο και αποτελούν την αρχή της προετοιμασίας του παιδιού για τη μετάβασή του στο δημοτικό σχολείο της γενικής εκπαίδευσης. Λειτουργεί δηλ. ως  εναλλακτική πολιτική μείωσης της σχολικής αποτυχίας και της μεταφοράς των παιδιών σε ειδικές τάξεις και ειδικά σχολεία.

Μετά η «διάγνωση» δεν πρέπει να ταυτίζεται με την «εκπαιδευτική αξιολόγηση».

Θα πρέπει, να ληφθεί υπόψη ότι η εκπαιδευτική αξιολόγηση αποτελεί δομικό στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, διεξάγεται από τους εκπαιδευτικούς γενικής και ειδικής εκπαίδευσης σε συνεργασία, με στόχο τον σχεδιασμό, την εφαρμογή και την παρακολούθηση των εκάστοτε εκπαιδευτικών προγραμμάτων –παρεμβάσεων που παρέχονται είτε μέσα στη γενική τάξη με συνεκπαίδευση-, είτε σε μονάδες ειδικής εκπαίδευσης.

Δεν χρειάζεται η αναφορά στον όρο «παθήσεις» που μπορεί να είναι δόκιμος στην ιατρική αλλά σε καμία περίπτωση στην εκπαίδευση.

Πρέπει να γίνει  σαφές ότι σκοπός είναι, όπου είναι δυνατόν η ένταξη του παιδιού στο γενικό σχολείο. Και ότι κατά τη συνεκπαίδευση στα γενικά σχολεία, εφαρμόζονται ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Επίσης,
απαιτείται η αύξηση των εγκρίσεων Παράλληλης Στήριξης για τα παιδιά που μπορούν να ενταχθούν πλήρως στη Γενική Τάξη. Ακόμα και αν υπάρχει εκπαιδευτικός Ειδικής Εκπαίδευσης οργανικά και σταθερά σ’ ένα σχολείο σε Τμήμα Ένταξης, η ένταξη κάποιων μαθητών (π.χ. με ΔΕΠ -Υ, με Αυτισμό κτλ.) απαιτεί συχνά δεύτερο εκπαιδευτικό στη γενική τάξη σε σταθερή και όχι αποσπασματική βάση γιατί δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε 2-3 αίθουσες όπου μπορεί να απαιτείται η παρέμβασή του.

Και όχι όπως αναφέρεται στο κείμενο όπου υπάρχει τμήμα ένταξης δεν θα χορηγείται παράλληλη στήριξη με μόνη εξαίρεση τις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών. Αυτό είναι άτοπο. Δεν ταυτίζουμε ποτέ το τμήμα ένταξης που πρέπει να υπάρχει σε κάθε σχολική μονάδα, με την παράλληλη στήριξη.

Η βασική μας αρχή είναι η σταδιακή ένταξη των μαθητών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στη γενική εκπαίδευση, κάτι που απουσιάζει εντελώς από τα νομοθετήματα της Κυβέρνησης, η οποία επιμένει σε ορισμένες περιπτώσεις να συμπεριφέρεται στα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ως ασθενείς.

Τα άρθρα και οι παράγραφοι είναι ένα copy-paste διαφόρων προηγούμενων νομοσχεδίων που βρίσκονται και σε αυτό το νομοσχέδιο. Προς τι λοιπόν η σκοπιμότητα μιας ακόμη αναχρονιστικής πρότασης;

Το βασικό στοιχείο των αλλαγών είναι η περαιτέρω μείωση των δαπανών για την ειδική εκπαίδευση σε βάρος των εργαζομένων και των μαθητών. Αυτό το καταφέρνουν φυσικά τοποθετώντας τους εκπαιδευτικούς με φορτωμένα ωράρια αντί να προχωρήσουν σε νέες προσλήψεις.

Επίσης, όπως έχουμε τοποθετηθεί στο παρελθόν για τις ΕΔΕΑΥ, είμαστε καταρχήν αντίθετοι με τη δημιουργία τους, καθώς η σύνθεση του οργάνου είναι τριμελής κι άρα ελλιπής, στο βαθμό που δεν καλύπτει άλλες απαραίτητες ειδικότητες που πρέπει να μετέχουν. Γνωρίζετε ότι είναι ένα πυροτέχνημα με υπογραφή ΕΣΠΑ.

Και τώρα έρχεται ο ίδιος ο νομοθέτης μέσω τροπολογίας να μειώσει τη σύνθεση των ΕΔΕΑΥ, που ο ίδιος έφτιαξε, από τρία σε δύο μέλη, εξαιτίας –λέει- εξάντλησης των πινάκων αναπληρωτών.

Δηλαδή αποδυναμώνει την Επιτροπή που ο ίδιος δημιούργησε, υπονομεύει στην ουσία την ίδια τη στόχευσή του, με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί σωστά, γεγονός που αποδεικνύει την προχειρότητα του σχεδιασμού της πολιτικής του. 

Νομοσχέδια τέτοιου είδους και με τέτοιο ευαίσθητο αντικείμενο δεν μπορεί να είναι υπόθεση, όπως διαχρονικά συμβαίνει, μιας επιτροπής ή μιας κυβέρνησης ή κάποιων συντεχνιών ή όποιων τέλος πάντων  έχουν το "πάνω χέρι" τη δεδομένη στιγμή.

Είναι σαφές πως πρέπει να είναι υπόθεση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δια των θεσμών της πρέπει να αποφασίσει τι είδους Ειδική Εκπαίδευση χρειαζόμαστε στην Ελλάδα σήμερα και για τα επόμενα δέκα, δεκαπέντε χρόνια.

Διαφορετικά οι νομοθετικές παρεμβάσεις της Πολιτείας θα έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα και τη μια φορά θα νομοθετείται το άλφα και την άλλη το βήτα.

Η δική μας Βασική αρχή για την ειδική εκπαίδευση είναι η συμπερίληψη-συνεκπαίδευση. Αυτή είναι η στόχευσή μας.

Το σχολείο που θέλουμε για την ειδική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της (προσχολική, α/βάθμια, β/βάθμια, γ/βάθμια) πρέπει να είναι ανθρωποκεντρικό, για τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς σε συνεργασία με γονείς και υπηρεσίες υποστήριξης.

Περιλαμβάνει την πολιτική και πρακτική εφαρμογή που στοχεύει στην ένταξη  όλων σχεδόν των μαθητών στην γενική εκπαίδευση. Η πολιτική αυτή υποστηρίζεται από ένα μεγάλο αριθμό υπηρεσιών που επικεντρώνονται μέσα στην γενική εκπαίδευση με την ανάπτυξη των υποδομών:

Έγκαιρη Παρέμβαση

Πολιτικές και Πρακτικές Συνεκπαίδευσης

Παράλληλη Στήριξη

Αύξηση χρηματοδότησης της Ειδικής Εκπαίδευσης μέσα από τον Κρατικό Προϋπολογισμό για την Εκπαίδευση.

Εκπαιδευτικοί και Ειδική Εκπαίδευση

Δεν στοχεύουμε σε διαφορετικούς νόμους για την γενική εκπαίδευση και την Ειδική Εκπαίδευση. Δεν είναι στόχος μας η  διαφορετική νομοθεσία για τα ειδικά σχολεία και τις ειδικές τάξεις (συμπεριλαμβανομένων των ειδικών υπηρεσιών στις γενικές τάξεις). Στοχεύουμε σε ένα αρκετά ανεπτυγμένο σύστημα παροχής υπηρεσιών για ειδικές υποστηρικτικές υπηρεσίες στις γενικές τάξεις.

Για εμάς έχει σημασία η καθημερινότητα όλων αυτών των συμπολιτών μας μικρών και μεγάλων με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αλλά και των εκπαιδευτικών τους, που αγωνίζονται μέσα από αντιξοότητες και ανισότητες ώστε να έχουν το δικαίωμα της πρόσβασης σε μια ποιοτική εκπαίδευση επί ίσοις όροις.

Πολιτικό Γραφείο

Ευγενίας (Τζένης) Βαμβακά

Βουλευτού Β΄ Πειραιά ΣΥΡΙΖΑ- Ε.Κ.Μ

Τηλ. 210 3708180, 210 4929349-210 4913898

E-mail : vamvaka@parliament.gr –nmcvamvaka@yahoo.gr

Site: 1956vamvaka.blogspot.com