ΕΥΓΕΝΙΑ (ΤΖΕΝΗ) ΒΑΜΒΑΚΑ ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το λόγο έχει η κυρία Βαμβακά.

ΕΥΓΕΝΙΑ ΒΑΜΒΑΚΑ: 

Ο κ. Υπουργός είπε προηγουμένως πριν σταματήσουμε, ότι αυτή η δημιουργία ενός κλειστού Forum πρώην υπουργών - πολλοί από τους οποίους έχουν αφήσει αρνητικό αποτύπωμα στη δημόσια εκπαίδευση και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να βοηθήσει ουσιαστικά στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής της χώρας - είπατε ότι με την πείρα τους θα βοηθήσουν. Θα το είχαν δείξει τόσα χρόνια σαν υπουργοί παιδείας. Δεν ξέρω αν - γιατί είμαστε λίγο καχύποπτοι πάντα - αυτός είναι ο πραγματικός στόχος σας, όπως είπατε ή μήπως είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό παιχνίδι της Κυβέρνησης.

Άλλωστε αν θέλουμε να πετύχουμε μια διακομματική συνεννόηση στα εκπαιδευτικά θέματα, το πλέον θεσμικό όργανο συζήτησης δεν είναι άλλο από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, η οποία μπορεί να συγκαλείται ανά πάσα στιγμή, όπως και γίνεται τώρα τελευταία και να συζητάει για όλα τα εκπαιδευτικά θέματα, όπου δύναται και πρώην υπουργοί αν θέλουν να καταθέσω τις απόψεις τους. Πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας δεν είναι ιδεολογικά αχρωμάτιστη.

Όσο για τη μοριοδότηση των εκπαιδευτικών, αλλά και όλων των εργαζομένων που υπηρετούν σε δημόσιες υπηρεσίες υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στις νησιωτικές - όπως είπατε και εσείς ο ίδιος - και στις ορεινές περιοχές,

Κατά την εφαρμογή του άρθρου 101 του Συντάγματος για την νησιωτικότητα οφείλει η Πολιτεία να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην παροχή εκπαίδευσης σε κάθε πολίτη και την ίση μεταχείριση των εργαζομένων.

Εξαιτίας των δομικών προβλημάτων που παρουσιάζουν τα νησιά, όπως συγκοινωνία, υψηλές δαπάνες διαβίωσης κ.α, παρατηρείται πολύ έντονα και πολύ συχνά το φαινόμενο των λειτουργικών κενών. Γιατί; Γιατί με τη μείωση των μισθών τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα πολλές φορές. Για παράδειγμα, όταν παίρνει ένας εκπαιδευτικός 580 ευρώ και πηγαίνει σε ένα νησί, νομίζω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να νοικιάσει ένα χώρο για την διαμονή του και να επιβιώσει εκεί.

Υπάρχει αναντιστοιχία ρύθμισης για πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ρύθμιση. Υπηρετώντας σε ένα νησί, στην ίδια περιοχή εάν είναι κανείς στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση διπλασιάζονται τα όρια εάν υπηρετεί στην δευτεροβάθμια, όμως, όχι. γιατί αυτή η ανισότητα; Ποια μέτρα θα πάρει το Υπουργείο για να αποτυπωθούν και αντικειμενικά οι διάφορες συνθήκες διαβίωσης; Αυτό γίνεται λόγω του ότι οι χρηματοδοτήσεις είναι πάρα πολύ χαμηλές, παράλληλα παρατηρούνται τρομερές καθυστερήσεις στις προσλήψεις και την μισθοδοσία των εργαζομένων. Απολύτως τίποτα δεν αναφέρει το σχέδιο νόμου που μας έχετε φέρει για το ξεκλείδωμα των πινάκων, όπως είχατε δεσμευτεί παλαιότερα.

Είναι σαφές και αυτό πρέπει να αλλάξει ότι εφόσον υπάρχει ο νόμος 3848/2010 οι πίνακες δεν μπορούν να ξεκλειδώσουν και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να μείνουν άνεργοι χιλιάδες αναπληρωτές, εκπαιδευτικοί που κάτω από αντίξοες συνθήκες μπαλώνουν τα τεράστια κενά τόσα χρόνια στα σχολεία μας.

Θα μιλήσω για λίγο για την ειδική εκπαίδευση, όσο για την ρύθμιση εισαγωγής ατόμων με ειδικές ανάγκες για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι στη σωστή κατεύθυνση, όμως, είναι απολύτως απαραίτητο να συνοδεύεται και από ουσιαστική μέριμνα, ώστε να μπορούν οι φοιτητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να φοιτούν στα ΑΕΙ της χώρα απρόσκοπτα, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη.

Η πρόσβαση στο χώρο και η κάλυψη των αναγκών των φοιτητών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν διασφαλίζεται από τα ελληνικά ΑΕΙ, όπως άλλωστε δεν διασφαλίζεται και από τα ελληνικά σχολεία.

Οι δυσβάστακτες περικοπές που γίνονται στη δημόσια χρηματοδότηση των ΑΕΙ, δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο αυτή την κατάσταση. Η πολιτεία λοιπόν, εκτός από τις νομοθετικές παρεμβάσεις που καλά θα πρέπει να κάνει όταν χρειάζεται, θα πρέπει να ενεργεί και στην κατεύθυνση της αναβάθμισης των ΑΕΙ στον τομέα της προσβασιμότητας και της κάλυψης των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών των φοιτητών και να σταματήσει την διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μέσω των δημοσιονομικών περικοπών.

Χρειαζόμαστε δημόσια εκπαίδευση και χρειάζεται η κοινωνική μέριμνα γι’ αυτά τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.